این روزها شیوع بیماریها و عفونت‌هایی که از طریق ارتباطات جنسی منتقل می شوند بسیار گسترده شـده است و تمام افرادی که از نظر جنسی فعال هستند در معرض خطرات ناشی از این بیماریها قرار دارند. اما خیلی‌ها از انواع بیماری مقاربتی آنقدر که لازم است آگاهی ندارند. اینکه درباره این بیماریها بدانیم موضوع مهمی است چون قطعا آگاهی از آنها در پیشگیری و درمان کمک خواهد کرد.
بیماری مقاربتی هم زنان و هم مردان را در تمام گروهای سنی مبتلا می کند، با علائم بسیار خفیفی شروع و با یک دوره درمان دارویی به راحتی برطرف می شوند، اما اگر به آنها اهمیت داده نشود، می توانند باعث بیماری های حاد و حتی مرگ شوند. کسانی که مـی خـواهـنـد برای اولین بار با فردی ارتباط جنسی برقرار کنند باید مراقب باشند و از خود محافظت کنند. بهتر است پیـش از انجام هرگونه رابطه ای، کلیه آزمایشـهای پزشکی را انـجـام دهـیـد تـا از سـلامـت فردی خود و شخص مقابل آگاهی لازم را بدست آورید.
بیماری مقاربتی چیست؟
بیماری های مقاربتی در اصطلاح پزشکی (STD) یا عفونت‌های مناقله آمیزشی (STI) انواعی از بیماری است که طی رابطه جنسی (دهانی، مقعدی یا واژنی) به افراد منتقل می‌شود. تقریبا همه افراد در مقابل انواع بیماری جنسی آسیب‌پذیر هستند و هرچه قدرت ایمنی بدن افراد پایین‌تر باشد احتمال ابتلا به این دسته از بیماریها بیشتر است.
استفاده از وسایلی مثل کاندوم می‌تواند خطر ابتلا به بیماری های مقاربتی را کم کند اما هنوز هیچ روش بدون خطا و کاملا مطمئنی برای جلوگیری از ابتلا به این دسته از بیماریها وجود ندارد.
بیماری جنسی زنان کدام است؟ در مورد آنها بیشتر بدانید!
نشانه‌های معمول بیماری های مقاربتی
معمولا بیماری های مقاربتی علائم و نشانه‌های خاصی ندارند. به‌همین دلیل هر فرد، بدون اینکه از وجود بیماری در خود آگاه باشد می‌تواند آن را به شریک جنسی خود منتقل کند. بنابراین لازم است در طول رابطه‌ی جنسی از وسایل حفاظتی مناسب مثل کاندوم (که یکی از راههای جلوگیری از بارداری هم هست) استفاده کنید. همچنین لازم است تا به‌طور مرتب برای معاینه‌های بالینی به پزشک مراجعه کنید تا قبل از انتقال بیماری به شریک جنسی، بتوانید بیماری را شناسایی و درمان کنید.
بعضی از این بیماریها مثل هپاتیت می‌تواند بدون داشتن رابطه‌ی جنسی و از طریق تماس با خون فرد آلوده منتقل شود، ولی سایر بیماریها مثل سوزاک فقط طی رابطه‌ی جنسی منتقل می‌شوند.
پیشگیری از بیماری مقاربتی
بهترین راه پیشگیری از این بیماریها این است که از هر گونه تماس جنسی محافظت نشده خودداری کرده و روابط جنسی را به صورت تک همسری و روابط زناشویی بلند مدت داشته باشید. برای کاهش احتمال ابتلا به بیماریهای مقاربتی اقدامات زیر را انجام دهید:
- از شریک جنسی خود بپرسید آیا به بیماری مقاربتی ابتلا دارد یا نه
- پیش از فعالیت جنسی از شریک جنسی خود بپرسید ایا تا کنون آزمایش داده است
- استفاده از کاندوم را حتما جدی بگیرید.
- اگر همسر شما هر یک از علائم بیماری مقاربتی را دارد از فعالیت جنسی با او خودداری کنید
- از علائم این بیماریها آگاه باشید و برای معاینات و چکاپ منظم به پزشک مراجعه کنید
برای خرید کاندوم یا ژل روان کننده می‌توانید از طریق فروشگاه اینترنتی هپیکس اقدام کنید.
بیماری مقاربتی آمیزشی درمان پذیر
بیماری سوزاک
سوزاک یک عفونت باکتریایی از دستگاه تناسلی است. هم چنین می تواند در دهان، گلو، چشم ها و مقعد رشد کند.
روش انتقال: از طریق ارتباط دهانی، مهبلی، مقعدی و همچنین از طریق مادر آلوده به فرزند در هنگام بارداری
علائم: اولین علائم سوزاک به طور کلی در عرض 10 روز پس از آلوده شدن ظاهر می شوند، با این حال، برخی از افراد ممکن است ماه ها قبل از علایم یا نشانه ها مبتلا شوند.
برای مردان احساس درد یا سوزش در هنگام ادرار، ترشحات زردرنگ و غلیظ آلت تناسلی، ترشحات غلیظ و ابری مانند یا خونی از آلت تناسلی، احساس سوزش به هنگام دفع ادرار، بیضه متورم و دردناک خارش مقعدی.
برای خانم ها احساس درد یا سوزش در هنگام ادرار، افزایش ترشحات مهبلی، ترشحات غلیظ و ابری مانند یا خونی از واژن، خارش مقعدی، خونریزی شدید در پریود و یا بین دوره های پریودی، سوزش به هنگام خروج ادرار و خونریزی های نامرتب قاعدگی
درمان: آنتی بیوتیک ها
بیماری سیفیلیس
سیفیلیس یک عفونت باکتریایی است، این بیماری بر اندام های جنسی, پوست و غشا مخاطی شما تاثیر می گذارد, اما می تواند شامل بخش های زیادی از بدن شما از جمله مغز و قلب شما باشد. بیماری سیفیلیس می تواند ناتوان کننده و حتی تهدیدکننده زندگی باشد. یک زن باردار مبتلا به می تواند بیماری را به نوزاد متولد نشده خود منتقل می کند.
روش انتقال: ارتباط دهانی، مهبلی، مقعدی و یا از طریق لمس کردن قسمت های عفونی
علائم: علائم و نشانه های سیفیلیس ممکن است در چهار مرحله اولیه, ثانویه, نهفته و ثالثیه رخ دهد. علائم: پس از گذشت مدت زمان ۲ تا ۴ هفته پس از ابتلا به بیماری زخم های شدید گرد و بی دردی در محل عفونی شده پدید می آیند.
– سیفلیس اولیه
اولین نشانه بیماری سیفیلیس این است که ممکن است از چند روز تا سه ماه پس از آلوده شدن رخ دهد, ممکن است یک زخم کوچک و بدون درد باشد. یک محرک منفرد معمول است, اما ممکن است چندین زخم وجود داشته باشد. درد معمولاً درمان می شود, اما بیماری زمینه ای باقی می ماند و ممکن است در مرحله دوم (ثانویه) یا سوم (سوم) ظاهر شود.
– سیفلیس ثانویه
علایم و نشانه هایی از سیفیلیس ممکن است سه تا شش هفته پس از آن آغاز شود و ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- جوش های قرمز یا قهوه ای به اندازه یک سکه در هر ناحیه از بدن
- تب
- تورم غدد لنفاوی
- خستگی و احساس ناراحتی مبهم
- درد
این علایم و نشانه ها ممکن است بدون درمان در عرض چند هفته ناپدید شوند و یا به مدت یک سال به طول انجامد.
– سیفیلیس پنهان (نهفته)
در برخی افراد دوره ای به نام سیفیلیس پنهان وجود دارد که در آن هیچ نشانه ای وجود ندارد و ممکن است مرحله ثانویه را دنبال کند. علایم و نشانه ها ممکن است هرگز باز نگردد ولی بیماری به مرحله سوم نیز برسد.
– سیفلیس سومین (ثالثیه)
متاسفانه این نوع از بیماری بدون درمان است. ممکن است باکتری های بیماری سیفیلیس گسترش یابند و منجر به آسیب جدی ارگان های داخلی و مرگ پس از عفونت اولیه شوند. برخی از علایم و نشانه های سیفیلیس سومین شامل:
- نبود هماهنگی
- کرختی
- فلج
- نابینایی
- جنون
– سیفیلیس عصبی
در هر مرحله سیفیلیس می تواند بر سیستم عصبی تاثیر بگذارد. ماساژ درمانی ممکن است در این زمینه کمک کننده باشد. سیفیلیس عصبی می تواند هیچ نشانه یا نشانه هایی ایجاد نکند یا می تواند منجر به: سر درد، تغییر رفتار و مشکلات حرکتی شود.
درمان: پنیسیلین و انواع دیگری از آنتی بیوتیک ها بسته به تجویز پزشک
بیماری کلامدیا (کلامیدیا)
کلامیدیا یک عفونت باکتریایی در مجرای تناسلی است. معمولا کلامیدیا به سختی تشخیص داده می‌شود، زیرا در مراحل اولیه‌ی بیماری تقریبا بدون علامت یا با علائم بسیار خفیف است و معمولا افراد بین دو تا سه هفته بعد از ابتلا، متوجه این بیماری می‌شوند. همچنین زمانی‌که علائم بروز می‌کند، معمولا آنقدر خفیف و گذراست که به‌راحتی نادیده گرفته می‌شود.
روش انتقال: ارتباط دهانی، مهبلی، مقعدی
علائم: در مردان احساس درد به هنگام خروج ادرار، ترشحات آلتی و بروز گلو درد در صورت وجود ارتباط دهانی و درد بیضه در مردان. درد خفیف شکمی.
در زنان دفع ادرار همراه با درد شدید، ترشحات مهبلی و گلو درد در صورت ارتباط دهانی، خونریزی در میانه‌ی دوره‌ی عادت ماهیانه، احساس درد در حین رابطه‌ی جنسی است.
درمان: آنتی بیوتیک ها
بیماری مقاربتی غیرقابل درمان
ویروس تبخال تناسلی (ویروس HSV)
تب خال تناسلی به شدت مسری است, یک نوع ویروس هرپس سیمپلکس (HSV ) است که از طریق پارگی های کوچک در پوست یا غشاهای مخاطی وارد بدن شما می شود. بیشتر افراد مبتلا به HSV هرگز نمی دانند که این بیماری را دارند, زیرا علائم و نشانه هایی ندارند و علائم و نشانه ها چنان ملایم و خفیف هستند که بدون توجه باقی می مانند. تبخال تناسلی دو مرحله اولیه و ثانویه بروز پیدا می کند.
وقتی نشانه ها قابل توجه هستند, مرحله اول معمولاً بدترین قسمت است. بعضی ها هیچ وقت مرحله دوم را تجربه نمیکنند. با این حال, برخی دیگر می توانند چندین دهه وقفه بین مرحله اول و دوم را داشته باشند.
روش انتقال: لمس کردن، بوسیدن و یا برقراری تماس جنسی با نقاط حامل ویروس مثل جوش ها و خراش ها. ارتباط دهانی ذ مهبلی و یا مقعدی. این بیماری ممکن است در ارتباط دهانی منتقل شود.
علائم: علامت اولیه تب خال تناسلی معمولاً درد یا خارش است که طی چند هفته پس از مواجهه با یک شریک جنسی آلوده آغاز می شود. پس از چند روز, جوش های قرمز کوچکی ظاهر می شوند، سپس پاره می شوند, زخم هایی که ترشح دارند یا خونریزی می کنند، در نهایت زخم ها شکل می گیرند و بعد التیام می یابند.
در زنان در ناحیه واژینال, اندام های تناسلی خارجی, کفل, مقعد و یا گردن رحم بروز می کند و در مردان زخم های آلت تناسلی, کیسه بیضه, باسن, مقعد یا ران و یا داخل لوله مثانه از طریق آلت تناسلی دیده می شود.
این زخم ها می تواند باعث دفع دردناک ادرار شود، همچنین ممکن است تا زمانی که عفونت از بین برود, درد و حساسیتی در ناحیه تناسلی خود داشته باشید. در طول اپیزود اولیه, ممکن است علائم و نشانه هایی مانند سردرد, دردهای عضلانی و تب و نیز گره های لنفاوی متورم در کشاله ران خود داشته باشید.
درمان: داروهای تجویز شده توسط پزشک معالج از قبیل آسایکلویر، فامسیا کلویر و والاکسی سایکلویر. به خاطر داشته باشید که مصرف این داروها تنها رشد این بیماری را متوقف می کنند و به منزله نوعی درمان قطعی جوش های آلت تناسلی به شمار نمی روند.
ویروس هپاتیت E,D,C,B,A
هپاتیت a , هپاتیت b و هپاتیت c همگی عفونت های ویروسی واگیرداری هستند، که کبد شما را تحت تاثیر قرار می دهند. هپاتیت b و c از مهم ترین آن ها هستند, اما هر کدام می توانند باعث التهاب کبد شوند.
روش انتقال: ارتباط جنسی به ویژه ارتباط مقعدی (و یا تماس با مدفوع آلوده) بیشتر مربوط به نوع A است، تزریق خون آلوده ( به ویژه در نوع C,B ).
علائم: برخی افراد هرگز علائم و نشانه هایی را نشان نمی دهند. اما برای کسانی که دارند، علائم و نشانه ها ممکن است چند هفته پس از مواجهه رخ دهد. نشانه های این بیماری تقریبا شبیه به آنفلونزاست و در موارد شدیدتر با تب، دردهای شکمی، استفراغ، یرقان (زردی پوست و چشم ها)، ادرار تیره، درد ماهیچه و مفاصل همراه است.
درمان: استراحت مطلق، مصرف مایعات و گاهی اوقات نیز مصرف آنتی بیوتیک برای جلوگیری از بروز باکتری های نهفته. برای هپاتیت B نوعی واکسن درست شده است اما باید توجه داشت که واکسنها تنها از ابتلا به بیماری جلوگیری می کنند و نوعی روش درمانی به حساب نمی آیند.
زگیل تناسلی (برآمدگی ویروسی در انسان یا HPV)
عفونت HPV یکی از شایع ترین عفونت های مقاربتی می باشد. برخی از اشکال، در معرض خطر بالای سرطان رحم قرار دارند. شکل های دیگر باعث زگیل تناسلی می شوند.
روش انتقال: از طریق ارتباط جنسی و یا تماس با حوله و لباس های آلوده.
علائم: HPV معمولاً علامت یا نشانه ای ندارد. ولی برخی علائم ممکن است به شرح زیر باشد:
برای مردان: ظاهر شدن زگیل های بدون درد (معمولا شبیه به گل کلم) بر روی قضیب، پوست ختنه گاه، بیضه ها و مجرای پیشاب داخلی خارش و یا ناراحتی در دستگاه تناسلی، خونریزی همراه مقاربت.
در زنان: ورم های کوچک, سرخ و یا خاکستری در ناحیه تناسلی. این زگیل ها بر روی فرج و لب های آن، دیواره مهبل و داخل رحم ظاهر می شوند. خارش و یا ناراحتی در دستگاه تناسلی خونریزی همراه مقاربت.
همچنین این امکان وجود دارد که زگیل ها در اطراف مقعد و یا حتی در روده نیز هم در مردان و هم زنان پدید آیند با این حال اغلب, زگیل تناسلی فاقد علایم است. زگیل در دستگاه تناسلی ممکن است به اندازه یک میلی متر قطر داشته باشد و یا به دسته های بزرگ برسد. در زنان زگیل تناسلی می تواند روی فرج, دیواره مهبل, ناحیه بین اندام های تناسلی خارجی و مقعد و گردن رحم رشد کند. در مردان ممکن است روی نوک یا شفت آلت تناسلی, کیسه بیضه یا مقعد رخ دهد. زگیل تناسلی نیز می تواند در دهان و یا گلوی کسی که رابطه جنسی دهانی با فرد آلوده دارد, گسترش یابد.
درمان: زگیل ها را می توان از طریق انجماد، سوزاندن و جراحی لیزیک بر داشت. اما هیچ تضمینی برای عدم رشد مجدد آنها وجود ندارد.
بیماری ایدز (ویروس HIV)
HIV نوعی عفونت است که به‌وسیله ویروس نقص ایمنی انسان ایجاد می‌شود. HIV در میزان توانایی بدن برای مبارزه با ویروس‌ها، باکتری‌ها و قارچ‌هایی که طی بیماری ایجاد می‌شوند، اختلال ایجاد می‌کند و می‌تواند سبب ایجاد بیماری ایدز شود. ایدز بیماری خطرناکی است و زندگی فرد را تهدید می‌کند.
علائم اولیه HIV در ابتدا چندان مشهود نیستند. بعضی از افراد ۲ تا ۶ هفته بعد از ابتلا، علائمی شبیه به علائم آنفولانزا دارند. با این حال تنها راه تشخیص ابتلا به HIV انجام آزمایش است.
روش انتقال: ارتباط جنسی، تزریق خون آلوده، و همچنین انتقال بیماری از مادر آلوده به جنین در طول زمان بارداری، وضع حمل و یا شیر دادن به نوزاد.
علائم: HIV نشانه‌هایی شبیه به آنفلونزای خفیف را دارد و ممکن است پیش از اینکه ایدز آشکار شود برای سال های متمادی نهفته باقی بماند. نشانه های ایدز نیز شامل تب، سردرد، خستگی، کاهش وزن، خستگی بیش از اندازه، اسهال و عفونت است. علائم بیشتر یا شدیدتر عفونت اچ آی وی ممکن است سال ها یا بیشتر پس از عفونت اولیه ظاهر نشود. از آنجا که ویروس به تکثیر و نابود کردن سلول های سیستم ایمنی بدن ادامه می دهد, ممکن است عفونت خفیف یا علایم و نشانه های مزمن مانند:
- غده های لنفاوی متورم
- اسهال
- کاهش وزن
- تب
- سرفه و تنگی نفس
- عفونت در مرحله آخر
علائم و نشانه های آلودگی در مرحله های بعدی، عبارتند از:
- خستگی مداوم و غیرقابل توضیح
- عرق کردن در شب
- لرز یا تب که اغلب به مدت چندین هفته می ماند
- تورم غدد لنفاوی بیش از سه ماه
- اسهال مزمن
- سردردهای مداوم
- عفونت های غیر معمول و فرصت طلب
درمان: مخلوطی از داروهای ضد ویروس و آنهایی که رشد سلول های بیماری را متوقف می کنند و سایر داروها.
در پایان یادآور می‌شود اگر چه انواع کاندوم در پیشگیری از گسترش برخی بیماریهای مقاربتی بسیار مفید است اما در مقابل همه موثر نیست. کاندوم در جلوگیری از انتقال سوزاک ، کلامیدیا، ایدز موثر است اما در مقابل سیفلیس و زگیل تناسلی از فرد محافظت نمی‌کند. این عفونتها می‌توانند از طریق تماس پوست با ضایعات پوستی عفونی که توسط کاندوم پوشیده نمی‌شوند، گسترش یابند.
اگر فکر می‌کنید بیماری مقاربتی دارید، هر چه زودتر به اطلاع شریک جنسی خود برسانید. حتی اگر پیش از این تحت درمان قرار گرفته‌اید یا از کاندوم استفاده می‌کنید، باز هم ممکن است عفونت را به او منتقل کنید.
در برخی بیماریهای مقاربتی پزشک توصیه می‌کند هر دو زوج همزمان تحت درمان قرار بگیرند. ممکن است مطرح کردن این موضوع دشوار باشد، برخی از نوشتن به جای گفتن استفاده می‌کنند. در هر صورت باید اجازه دهید همسرتان سوالات خود را بپرسد و احساسات خود راجع به این موضوع را بروز دهد.
نظرات شما به صورت محرمانه نمایش داده خواهد شد